ΜΕ ΤΙ ΚΑΡΔΙΑ...

Με τι καρδιά,για πες μου,
να σε δω στα μάτια...
Και όπως πριν,
για ο,τι χρειαστεί να τρέξω;
Σου έδωσα με την καρδιά,με την ψυχή...
Όλα τα έσβησες εσύ!
Μα ξέχασες και πρέπει να τ' αντέξω.
Καμιά φορά,στη δύσκολη στιγμή,
ήθελα εσύ να είσαι 'κει.
Μόνο το χέρι να μου πιάσεις.
Ν' αξίζει να παλέψω.
Πραγματικά,μετά απ' όσα ζήσαμε,
δεν το περίμενα έτσι να μ' ακυρώσεις
και να μ' έχεις στην απ' έξω.
Πες μου γιατί;
Πες μου τι μου 'έδωσες εσύ;
Κι αν κάνω λάθος.
Όλα εγώ θα τ' ανατρέψω.
Σ' όλη μας την κοινή ζωή,
ποτέ δεν ήσουνα εκεί...
Έπρεπε μόνη μου όλα να τα περάσω...
Κι εγώ η χαζή καθόμουνα παρ' όλα αυτά!
Σκεφτόμουνα πως σ' αγαπώ,σε διάλεξα
και ήθελα μαζί σου να γεράσω!
Μέσα μου πίστευα πως δε μιλάς,
αλλά κατάλαβες και γνώρισες ποια είμαι,
στο πέρασμα του χρόνου,
μες στην κοινή πορεία.
Δεν την περίμενα τόση αχαριστία..
Και τελικά κατέληξα:
Όσα καλά κι αν κάνουμε,
αμέσως σαν περάσουνε,
οι άλλοι τα ξεχνάνε...
Όμως πονάει πιο πολύ,
αν νόμιζες -αυτοί που ξέχασαν-
Ο,τι σε αγαπάνε!...